• De dag voordat het geweld van Ciara dreigt los te barsten mocht het zesde van Hatto Heim voor de tweede keer dit seizoen aantreden op het sportpark De Pelikaan in Zwolle. Deze zaterdag was bewoner van de club HTC ook daadwerkelijk de tegenstander, het vierde elftal wel te verstaan.
     
    Al de hele week was de technische staf (die benaming zegt niets aan de hoeveelheid techniek die in de voeten zit) druk doende om het elftal rond te krijgen. Capitano Otti moest verstek laten gaan vanwege het aanpakken van de kinderkamer. Wie zelf kinderen heeft begrijpt dat het niet heel erg verstandig is om een zwangere vrouw te lang te laten wachten alvorens haar wensen zijn ingewilligd en dus kwam Otti er niet onderuit om deze middag de kwast ter hand te nemen.
    Maar Otti zou de Capitano niet zijn als hij niet een volwaardige selectie op de been zou brengen. Bovendien coördineerde hij op de zaterdagochtend nog even de nodige zaken en zette zodoende de punten op de i.
     
    Verrassend genoeg kon het zesde ditmaal zichzelf bedruipen en hoefde er niet bij een ander team aangeklopt te worden, ook wel eens fijn.
     
    U kent het spreekwoord: “Als de kat van huis is dansen de muizen.” Dat spreekwoord was deze middag weer eens van toepassing op het zesde.
    Het samenkomen voor de wedstrijd zou al een verslag op zich kunnen opleveren. Een enkeling startte deze middag op het mooie Achterveen, maar de meeste spelers kwamen, vanwege andere, al dan niet voetbal gerelateerde, verplichtingen van heinde en verre naar Zwolle getrokken. De nodige telefoontjes over de haalbaarheid van het eerste fluitsignaal zorgde ervoor dat de definitieve opstelling om 14.29uur bekend was. Uiteindelijk nog ruim op tijd, had slechter gekund. En nadat ook Bassie eindelijk zijn koffie had opgedronken floot de scheids om exact 14.30uur voor het eerst op zijn fluit.
     
    De eerste fase van de wedstrijd was duidelijk voor HTC, zij hadden een konijn(tje) uit de hoge hoed getoverd in de vorm van een 15 jarig talent van de club. Die blijkbaar niets beters te doen had, bijvoorbeeld op zijn telefoon zitten loeren naar YouTube of instagram, dan de oude mannen van het zesde lastig vallen. Vooral voor Bassie was dit een vervelende situatie, want hij kreeg hierdoor niet eens even rustig de kans om de koffie te laten zakken.
     
    Paulus constateerde al snel dat die bij Bassie niet in de koude kleren ging zitten en dus gooide hij de boel om. Bassie en de Plisie moesten maar even wisselen van kant, de Plisie bezit voldoende start snelheid om dit jonge projectiel keer op keer te arresteren.
     
    Vaak ging hem dat bijzonder goed af, maar één keertje was die kleine hem toch net te slim af en ook Merchandiser kan niet voldoende redding bieden. En zo stond het na een minuut of tien 1-0 voor de thuisploeg.
    Het zesde had de grootste moeite om de formatie dusdanig te posteren dat het grip kreeg op HTC. Maar na een halfuur en drie mega kansen van HTC verder begon het tij toch wat te keren. Bassie, de haarlemmereulie van vandaag, was een linie doorgeschoven en daardoor kwam er iets meer rust voor de geelblauwen en kwamen ze af en toe ook zelf aan voetballen toe. Al was het lek nog niet helemaal boven.
     
    Toch lukte het om met fatsoenlijk voetbal enkele behoorlijke kansen bij elkaar te spelen. Ono, Wessie, Klasie, Buurman en zelfs Eitje(met name Eitje eigenlijk) begonnen steeds harder op de deur van de keeper te bonzen. Maar wat ze ook probeerden, de bal ging er niet in.
    En zo gingen de mannen met een nipte nederlaag de kleedkamer in. In de wetenschap dat ze vanwege een behoorlijk haperende buitenspelval nog verder hadden kunnen achterstaan, maar dat het ook maar zo 1-3 of 3-3 had kunnen staan. Alles leek dus nog mogelijk deze middag.
     
    In de rust moest de Plisie de pijp aan Maarten geven (hij was niet fit) en aangezien Rakker op het andere veld van HTC speelde kon de Plisie niet verder. Kolkie werd rust gegund, want die had zoveel meters moeten maken vanwege de tactische malheur dat zijn mede kompanen bang waren dat hij zijn motor zou opblazen en dat kon niet de bedoeling zijn.
    Gelukkig waren Suiker en Vlo ook gearriveerd in Zwolle en dus konden zij wat verlichting bieden binnen de gelederen.
     
    Na een kleine maar stevige ontmoeting met Bassie en de Plisie had de jongste telg van HTC besloten dat één helft op dit top niveau voor hem nu wel even voldoende was. Dat kwam de achterhoede van Hatto Heim niet slecht uit, scheelde heel wat meters in de achtervolging.
     
    De tweede helft werd het laatste lek in het tactische plan gedicht en dus begon de motor weer als een tierelier te draaien. De bal ging van voet tot voet en de tegenstander werd ver teruggedrongen. Kans op kans werd gecreëerd, maar keer op keer bleek het knap lastig om de bal achter de doelman te krijgen.
    Een kwartier na rust leek het dan toch zover, na de zoveelste vloeiende aanval slalomde Ono zich een weg door de druk bezette verdediging van HTC, aangekomen bij de achterlijn zag hij Eitje vogeltje vrij voor de goal staan. Die sluwe vos was tussen een mêlee aan benen door geslopen en had zichzelf zo onnoemelijk veel vrijheid bezorgd.
    Ono legde de bal panklaar neer voor Eitje, her en der op het veld vlogen geelblauwen elkaar in de armen omdat de witte muur toch geslecht was, Eitje ging er nog maar eens goed voor staan. Hem zou hier de nodige lofzangen toekomen, maar helaas voor hem en zijn broeders in strijd veranderde een hoopje kunstgraskorrels de bal net te veel van richting. Daardoor kon Eitje zijn voet niet tegen de bal krijgen en bleef deze reuze kans tot ieders verbazing onbenut.
     
    Toch gaf dit misfortuin het zesde vleugels, het tempo ging nog verder omhoog en de tegenstander werd nog meer onder druk gezet.
    Het kon niet anders of de bal moest er op enig moment invliegen. De geelblauwe storm zwelde welhaast aan tot tornado achtige proporties en HTC stond op breken. Ze wisten niet meer waar het het zoeken moest. Vrouwen en kinderen eerst was een veelvuldig geuite kreet, de keeper begon zelfs al te roepen om zijn moeder. Ze hielden het bijna niet meer.
     
    Totdat vanuit het niets de storm even ging liggen. Het elfkoppig tactische brein op de bank bij HTC, er paste echt niemand meer bij in hun dugout, toverde het tweede konijn van deze middag uit de hoge hoed.
    Ze lieten een herdershond los op het sportpark en dat beest ging als een razende tekeer, nadat hij op drie andere velden de bal tot zijn prooi had gemaakt had hij zijn blik verschoven naar het hoofdveld. Gelukkig stond daar omheen een groot hek en had deze hond geen zin aan springen. De meeste spelers gaven er niet zoveel aandacht aan en speelden lekker door, toch haperde er iets in de motor van het zesde.
     
    De kleine architect op het middenveld is als de dood voor honden, al is het een chihuahua, en dus had hij zich verschanst achter de brede rug van Kolkie.
    Nadat Van Weeghel de herder even streng in de ogen had gekeken ging deze liggen. Die kleine het veld weer in en dus stak de geelblauwe storm meteen de kop weer op.
    Broens had geen plek meer op het telraam voor het aantal 100% kansen dat werd gecreëerd. 
    Merchandiser had inmiddels niks meer te doen, de achterhoede zette zo af en toe Van Weeghel nog aan het werk nadat de buitenspelval was gemaakt. Maar voor de rest speelde het spel zich vooral af binnen de zestien meter van HTC.
    Uiteindelijk leek het geluk dan toch nog aan de kant van Hatto Heim, dat zich ondanks het enorme overwicht al had neergelegd bij een gelijkspel, want voor de derde keer deze middag stond Eitje vrij voor de goal en werd hem een niet te missen kans geboden.
    Helaas voor de geelblauwen ging ook deze bal er op onverklaarbare wijze niet in. Het was Eitje niet gegund blijkbaar.
    Vol ongeloof en met een drup aan de neus zochten de spelers het kleedlokaal op. Een wedstrijd die gezien het spelbeeld en kansen verhoudingen dik gewonnen had moeten worden eindigde in een trieste 1-0 nederlaag. Niet te bevatten.
     
    Gelukkig schenken ze ook in de kantine van HTC kannetjes, dus het verdriet van het verlies maakte snel plaats voor vreugde van de kannetjes. Hatto Heim kan toch niet achterblijven in de wereld van de kannetjes is de wens van het zesde.
    Eitje besloot om per gemiste kans een kannetje in te doen, ook al was dit natuurlijk niet nodig werden ze met groot genoegen ontvangen door de mannen. En toen Suiker er ook nog achterkwam dat er schalen met hapjes verkocht werden was het verlies al heel snel vergeten en keken de boys alweer vooruit naar de volgende wedstrijd.
     
    Die spelen ze op 29 februari thuis tegen Nieuwleusen, een wedstrijd waar door menig speler met plezier naar wordt uitgekeken.